zou er water zijn op Mars?

Een projectje dat al lang op mijn to-do-lijstje stond... een zwemtas voor de jongste.

Eerst was ik van plan een zak te maken met 2 trekkoortjes, tot ik het boek "Stof voor Doe-het-zelvers" zag staan in de bibliotheek... De tas die daarin stond deed me terugdenken aan mijn eigenste zwemtas, toen ik zelf nog op de basisschool zat.

 

Voor de binnenzijde en de onderkant gebruikte ik gelamineerd katoen, voor de buitenzijde een stofje van Michael Miller, retro rocket rascals. Om de buitenkant een beetje weerbestendig te maken behandelde ik het eerst met zo'n speciaal melkje; hierdoor zou het waterafstotend moeten worden.

Voor de onderkant had je een rondje nodig; ik gebruikte het grootste deksel dat ik in de keukenkast kon vinden als basis en tekende er een naadwaarde van 1,5 cm bij. Daarna tekende ik een grote rechthoek. De onderkant van deze rechthoek dient net iets meer dan de omtrek van de cirkel te zijn, de hoogte bepaal je zelf. Tussen de bodem en de zijkant stikte ik een rood paspeltje.


Eerst dien je 2 aparte tassen te maken, die je nadien met de goede kant op elkaar aan elkaar stikt. Omkeren door een keergat, dichtnaaien, een koord door het tunneltje... klaar was- ie!

Toch ondervond ik een klein minpuntje aan het patroon uit bovenvermeld boek... Omdat de binnenstof vrij stug is kan je het bovenaan niet gelijk dichttrekken, waardoor je daar een opening blijft houden. Om dit op te lossen naaide ik een flapje dat over de opening valt, zodat de inhoud ook bij regen droog zou blijven, en welk vooraan gesloten kan worden dmv een drukknop.


Om het af te maken printe ik nog een leuk, bijpassend, labeltje af met de gegevens van mijn astronautje.

Senne is klaar om te gaan zwemmen, al zal het gewoon in een zwembad zijn en niet in de ruimte...

zacht als een TEDdybeertje...

Momenteel is er een babyboom in de naaste omgeving; mijn zus zal één dezer dagen bevallen en ook op mijn werk lopen er 2 zwangere collegaatjes rond. Binnenkort naar enkele babyborrels dus!

Ik had natuurlijk al een cadeau voor de zus gemaakt (de AVA-slaapzak uit LMV), maar naar de ukkepuk z'n (of haar) eerste feestje ga je natuurlijk niet met lege handen...

Vorige week stak dan de nieuwste editie van LMV in de brievenbus en jawel! Het zachte TED-pakje sprong er direct bovenuit! De timing was perfect aangezien het vorig weekend stoffenspektakel was in Mechelen, en ik een voormiddag kon snuisteren op zoek naar het ideale stofje.

Uiteindelijk viel de keuze op een nepbontje. Na lang twijfelen want na mijn ervaring met de poncho in zo'n stof had ik mezelf laten beloven nooit meer met zo' moeilijke stof te werken.. De verleiding was dus toch te groot en ik kocht mezelf zo'n grote coupon, in de hoop dat het deze keer beter zou lukkken.

Ik nam het patroon in de grootste maat over maar tekende 1,5 cm naadwaarde bij ipv de aangegeven 1 cm; dit zou me wat meer speling geven bij het stikken van de stof (door de opstaande haartjes is het immers moeilijk om juist te bepalen waar je stik). Het knippen leverde wederom een tapijt onder mijn keukentafel op, dus na het nodige opkuiswerk kon ik eindelijk aan de slag!

Alhoewel!? Ik was van zin om voor alledrie de zwangere dames zo'n cadeautje te maken en had me dus ook evenveel deelbare ritsen aangeschaft, welke ondertussen naast tandjes ook beentjes bleken te hebben gekregen... onvindbaar dus! Ondertussen kwam ik een (veel te lange) blinde rits tegen, en had ik de zoektocht gestaakt (sinds gisteren zijn de vermisten terecht, doch ben ik eigenlijk blij dat ik ze niet gebruikt had - de onderkant is veel harder dan bij de blinde rits, wat voor irritatie zou kunnen zorgen). 

De voetjes bleken ook een uitdaging; de achterkant rimpelen, de zooltjes er mooi aanstikken... simpel vond ik het niet echt.

Om het allemaal zo net mogelijk af te werken moest ik ook nog mijn overlock-fobie overwinnen, en al bij al ben ik content over het resultaat.

Niet alleen schattig dus, dat Ted pak, maar ook nog zalig zacht...    
                                         stiekem jaloers :)

I love vintage...

De eerste versie van de June Dress was dan ook direct een schot in de roos! Vandaar dat ik al snel aan een tweede exemplaar dacht. En daar wij regelmatig naar retro-avonden gaan, komt zo'n kleedje zeker nog eens van pas. 

De stof vond ik onderaan de stapel; een bloemenstofje dat ik oorspronkelijk kocht om een truitje uit te maken. De combinatie van de print en zo'n patroontje deed me toch twijfelen en dus ging de lap de stoffenkast weer in. Een jaren '50 jurkje vraagt om een leuk printje en dus mocht de schaar in het stofje.

Omdat die eigenlijk zou dienen voor het truitje was de coupon slechts een grote meter lang. Het vergde wat puzzelwerk maar alle patroondelen konden toch worden geknipt.

Naarmate het kleedje vorderde vond ik dat er "iets" mankeerde... Ik vond een mooi lint van zo'n 3 cm breed in een donkerpaarse kleur om rond mijn middel te strikken. Om dat lint zo goed mogelijk op z'n plaats te houden maakte ik aan de zijkanten lusjes. De zoom werkte ik met een flanelsteek.

Het resultaat kan me wel bekoren... Mét strik is het lekker retro en zonder kan ik het combineren met een jeansjasje en lage botjes. 

                  Missie geslaagd en op naar een volgende ;)

Oh deer... nog 'n Leather Sweater!

De Leather Sweater uit LMV... 

in de loop van de vorige weken rolden er 4 exemplaren vanonder mijn naaimachientje. 3 ervan waren voor mijn jongste zoon van 8 en eentje voor mijn metekindje, die onlangs 3 werd...

Een week geleden zat er dan die uitnodiging in mijn mailbox, om deel te nemen aan een wedstrijd mbt de voormelde trui. Enthousiast stond ik al op het punt om enkele foto's door te sturen, tot ik las dat er voorwaarden gesteld werden aangaande de maat. Geen van mijn creaties kwam dus in aanmerking, wegens te groot / te klein. 

Wat een teleurstelling!

Omdat ik niemand ken die de vereiste maat 122 - 128 zou kunnen dragen, begon ik te twijfelen. Enkel als ik de trui uit de stapel restantjes in mijn stoffenkast kon maken, zou ik de uitdaging aangaan...

Ik vond een halve kussensloop (de exemplaren van Action zijn langs beide zijden bedrukt) en 2 lappen sweaterstof. De afbeelding van het hert was net groot genoeg om het voorpand uit te knippen en van de donkere stof kon ik nog wel een ganse trui maken. De lichtbruine sweaterstof gebruikte ik omgekeerd, met de zachte (binnen)zijde naar buiten, voor de schouderstukken en een boordje onder de print. Een lapje donkerbruine boordstof kon dienen voor de hals- en mouwboorden.

Na wat puzzelwerk stond mijn truitje in elkaar, maar miste hij nog een leuk detail. De zachte stof verstevigde ik met vliesofix om er nadien - met een klein snijmachientje - letters uit te snijden. 

Onder het motto "meedoen is belangrijker dan winnen" heb ik mijn foto verzonden en één dezer dagen verhuist het hert naar de kleerkast van Tuur, waar hij van een 3-jarige winterslaap kan genieten...

let's label it

Ik had al een labeltje... zo'n gevalletje dat je moet instrijken.


Toen ik het liet maken vond ik het er best leuk uitzien; met kersjes op de achtergrond kan je bij mij niet veel verkeerd doen. Als tekst had ik er "Made by me - 0 % perfect 100 % made with love" op laten zetten. Mijn man vond dit negatief overkomen, ik eerder grappig (en waar).


Ik had al meerdere keren op de site van nominette zitten kijken en inderdaad... de innaailabels die je via hen kon bestellen zagen er véél deftiger uit.


Een jaar na de vorige bestelling heb ik nu dus toch maar doorgebeten (met de korting van LMV als extra stimulans) en een
deftig labeltje ontworpen.

CREATIVEMIE - made with love

Dit is'm dus geworden : klassiek grijs met een tikkeltje roze en de naam verwijst naar mijn blog.
Het onderschrift spreekt ook boekdelen; ik heb mijn hart aan deze hobby verloren.


           Het pakketje bevat 100 van zo'n labeltjes... tijd om er in 
                                        te vliegen dus ;)

had Pino een zus?

Deze vraag ga ik ongetwijfeld een paar keer krijgen ;)


Voor een projectje dat ik volgende week tijdens de naailes hoop af te maken moest ik op zoek naar een voeringstofje... Een half metertje maar, voor de rest had ik niets nodig...

Vandaar dat ik dus gisteren richting Kasterlee trok, naar de Stoffenstraat. De voeringstof lag natuurlijk boven, zodat ik al die rollen met mooie stofjes wel moest passeren. De rol met dit stofje trok meteen mijn aandacht; het had de juiste kleur (roze), voelde aangenaam aan (zacht) en zag er ongelooflijk knus uit! Toen even later een verkoopster passeerde in een truitje gemaakt in de witte variant, was ik helemaal verkocht...

Na wat heen en weer geloop, lang twijfelen en mezelf trachten te overtuigen dat ik het écht niet nodig had, ging ik toch overstag. Ik liet 1.20 meter afknippen (écht net genoeg!) en koos er een boordstof bij. Ik koos voor gebroken wit, om het geheel toch een volwassenere uitstraling te geven.

Het patroon lag al vast : mijn aangepaste versie van de Hope Cardigan : de Faith-sweater. De stof knipte ik tegendraads; de schubjes liggen open aan de bovenkant. Dit had ik gezien bij de verkoopster haar ontwerp en het gaf een wat speelser effect.

stof : de Stoffenstraat - Kasterlee

Het knippen zorgde voor een mooi roze tapijt onder mijn keukentafel, en de pret kon beginnen. Het stikken verliep wat moeizamer (door de "schubjes" kan je soms moeilijk zien tot waar de stof eigenlijk komt), maar al bij al nam dit niet zoveel tijd in beslag. Voor de mouwboorden nam ik het patroondeeltje van de originele Hope cardigan maar voor de onderkant tekende ik een boord van 14 cm af, wat een eigenlijke boord van 6 cm opleverde.

stof : de Stoffenstraat - Kasterlee

De halsafwerking was iets problematischer... Na 3 verschillende boorden uitgetest te hebben vond ik deze oplossing nog het beste... Een gewone naad was niet mooi (tekende te hard af), afwerken met boordstof vond ik ook maar niets. Nu is het gewoon zoals het geknipt is, wat een beetje uitkomt als een boothals. Aan de binnenzijde heb ik de kant wat tegengenaaid zodat het zeker niet zou gaan rafelen. Uiteindelijk ben ik er wel content mee, en hij zal zeker met regelmaat uit de kast komen!

En of Pino nu écht een zus had? Tja, dat zal u even moeten googlen ;)

linkje naar de stof :
http://www.destoffenstraat.com/catalogsearch/result/?q=Glimmend+bontje

Something to hold on to...

Op 15 oktober 2014 moesten we afscheid nemen van mijn vader... veel sneller dan gedacht, doch ook niet onverwacht...

De eerste maanden na zijn overlijden had mijn moeder het te druk met het regelen van duizend-en-één zaken, maar toen kwam de onvermijdelijke vraag : wat doen we met zijn kleding?

Ze begon van alles te sorteren, vroeg aan verschillende mensen of ze er iets van konden gebruiken en maakte zakken gereed voor het goede doel. Er waren echter enkele kledingstukken die écht van hem waren; die kon (en mocht) ze toch niet wegdoen!

In eerste instantie werden deze terug in de kast gelegd. Tot ik op internet een afbeelding zag van een zogenaamde "memory-bear"... dit vond ik zo'n mooi idee! De vraag was natuurlijk of mijn moeder dit ook zag zitten...

Ik vroeg voorzichtig achter die ene broek, zijn favoriete sjaal en één van zijn scheidsrechtertenue's (ondanks zijn leeftijd was mijn vader nog steeds "arbiter", iets waar hij ongelooflijk trots op was) en polste of ik deze mocht verwerken. Dat ik er een beer van zou maken hield ik toch nog even voor mezelf...

Ik printe het patroon van de HOW JOYFUL BEAR, welk ik vond op www.howjoyful.com, en liet het anderhalve keer vergroten in het copiecenter.  Toen begon het puzzelen; daar ik de patroondelen vergroot had, kwam ik amper toe met mijn stof! Ontelbare keren heb ik alles verlegd... iets verkeerd doen was geen optie!

De broek werd verknipt voor de benen en armen, hetgeen nog overblijf combineerde ik samen met de sjaal voor het hoofd. Een hemd leverde nog genoeg stof op voor de buik, rug en onderkant van de voeten. Het embleem van de voetbalbond zou een ereplaats krijgen op de buik. Het stikken van de verschillende stukken bleek niet enkel letterlijk maar ook figuurlijk een moeilijke klus... achteraf gezien was dit een deel van het verwerkingsproces en had ik er toch wel baat bij.

Na enkele weken was het zover... Hoe zou mijn moeder reageren? Ik was er niet gerust op!
Mijn vrees was ongegrond...Ongelooflijk blij met het resultaat heeft ze de beer een ereplaats gegeven in de living, in mijn vader's zetel.

Zoals ik al zei; dit was een deel van mijn verwerkingsproces. Hopelijk kan "klein Rogerke" haar helpen in het hare...

All good things come in threes...

Volgens een Engels gezegde toch ;)

sloop : Action

Ok, ik geef het toe... Ik was een beetje té enthousiast tijdens mijn jacht in de plaatselijke zeeman- en actionfilialen, met als resultaat een kleine schat aan kussenslopen.



De hond en wolf hadden ondertussen al een plekje gekregen in zijn kleerkast, Senne kon dus nog kiezen tussen de eekhoorn en het hert. De keuze viel op de laatste en zodoende werden bijpassende stofjes gekozen.


Omwille van de kleurschakeringen in de print ging de voorkeur uit naar een fel oranje sweaterstofje, gecombineerd met een donkerbruine boordstof.


Mijn zoon is niet van de grootste maar omdat hij al 8 is - en met de hoop dat hij deze trui nog even kan afdragen - nam ik het patroon van de Leather Sweater (LMV) over in een maatje 134. Ik tekende een naadwaarde van 1,5 cm bij, doch stikte op 1 cm.


Ondanks mijn twijfels over de nogal felle kleur, was de jongste direct in de wolken met het resultaat :).

sloop : Zeeman

Voor mijn "reeks van 3" gebruikte ik 2 soorten slopen; 1 van Zeeman en 2 van Action. 
Het grote verschil was dat die eerste gevoerd was, wat betekende dat ik het voorpand niet echt met de sweaterstof moest dubbelen. Deze is dan ook meer voor tijdens het tussenseizoen. De andere sloopjes heb ik telkens op mijn stof vastgestikt, met een koppel lekkere warme wintertruien als resultaat.

sloop : Action

Maar goed, volgens dat Engels gezegde komen alle leuke dingen in 3 en is het nu hoog tijd voor iets anders... 


                          Laat de volgende hype maar komen ;)

when Hope becomes Faith...

Faith - sweater :

De Hope cardigan uit de laatste LMV... Had (of hebt) u er ook uw twijfels over? Ik dus wel...

Ik hou namelijk niet van de 'oversized look'. Het doet me terugdenken aan vroeger, toen ik jong, dikker én onzeker was. Toen probeerde ik ook alles te verstoppen onder een grote tent. Ondertussen zijn we weer wat jaren wijzer, slanker en een beetje minder onzeker en probeer ik anders te denken... Vandaar dus mijn afkeer.

Volgens de magazines en de reclameboekjes was het echter een must, zo'n vest, dus besloot ik het toch een kans te geven.

stof : Carina's Atelier - Vlimmeren

Ik vond een heerlijk zacht stofje (ken de juiste benaming niet) in een heerlijk oud-roze kleur en begon aan de uitdaging. Ik tekende het patroon over in mijn confectiemaat maar tekende géén naadwaarde bij. Wegens mijn gestalte (net geen meter zestig) besloot ik de onderste boord achterwege te laten en een gewone zoom van 2 cm te stikken. De halsboord werd na overleg met de verkoopster van de stof ook gewijzigd; deze werd wat breder. Alles werd gestikt met een naadwaarde van 1 cm, wat het gewenste resultaat gaf (los maar géén tent).

stof : Stoffenstraat - Kasterlee

Tot mijn verbazing vond ik deze Hope zo geweldig zitten dat ik direct aan een tweede exemplaar begon. Hiervoor gebruikte ik een gebreide stof, wat echter geen geweldig idee bleek te zijn. Tijdens het knippen begon deze al ongelooflijk te rafelen en een noodinterventie (de zijkanten zigzaggen) bleek dodelijk te zijn. Een zoektocht doorheen de stoffenkast leverde gelukkig nog een vondst op; een blauw neppelsje dat ik een jaar geleden kocht. Het knippen van deze stof leverde een mooi tapijt op onder mijn tafel en het stikken bleek ook moeilijker dan verwacht (door de wolkjes pluche zag je amper waar je stikte, de stof verschoof onder het voetje enz). Eens af bleek het echter weer een voltreffer te zijn!

Met 2 zachte cardigan's in de kast probeerde ik er nog eentje uit in sweaterstof, wat een te stijf effect gaf in mijn ogen, en eentje in een blauw/wit/grijs zwaarder soldenstofje. Tijd voor iets anders dus.

stof : Carina's Atelier - Vlimmeren

Ik kwam op het idee om er een trui van te maken, eveneens met vlindermouwen. Na wat raad van Carina begon ik aan een trui op basis van het patroondeel 'achterpand' van mijn geliefde vest. Ik knipte onderaan een stuk weg van ong 4 cm, de mouwen werden verlengd met 2,5 cm en de boog onder de mouw nam ik ook wat in. De halsopening tekende ik over van een bestaand t-shirt en daarna ging - op hoop van zegen - de schaar in mijn stof.

stof : Stoffenstraat - Kasterlee

De stof die ik wou gebruiken was een lap van 1 meter lang. Het voorpand kon ik tegen de stofmouw knippen, voor de achterzijde werden het 2 losse delen waardoor ik dus een naad op de rug had lopen. Ik koos een paarse boordstof om de mouwen en onderkant af te werken en de hals werd afgestikt op 1 cm. Dit alles resulteerde in een proefversie waar ik best tevreden over was.

Voor de 2de versie van deze sweater koos ik een blauw sweaterstofje met een beetje bling. Van deze stof had ik een grotere lap gekocht dus zowel het voorpand als het achterpand konden tegen de stofvouw geknipt worden. Voor de mouw en de onderkant nam ik een jeans-kleurige boordstof, wat een mooi sportief, doch chique effect gaf. De onderste boord maakte ik wat groter maar de halsopening werkte ik op dezelfde manier af. Doch door de srtuctuur van de stof viel deze compleet anders... Even een moment van paniek, maar dit werd op een creatieve manier opgelost; ik trok een elastiek (dunne, waar je smok mee stikt) door de naad en trok het samen.

stof : Carina's Atelier - Vlimmeren

Mijn aangepaste modelletje moest nog een naam krijgen en de keuze viel op Faith. Waarom, hoor ik u denken... omdat ik door dit alles te proberen (en creatieve oplossingen te zoeken) mijn zelfvertrouwen een duwtje in de juiste richting heb weten te geven ;)

time for a cocktail...

Vorige zomer ging brachten we onze vakantie door OP de Middellandse Zee, aan boord van een cruiseschip. Zo'n boot associeer je met beelden van de TV-serie 'Love Boat' (als je een bepaalde leeftijd hebt toch) of de statige grandeur die we te zien kregen in 'Titanic' - over het einde van de film mag je natuurlijk niet nadenken.

Ondanks dat ik er echt wel naar uitkeek bracht dit toch enige stress mee; ik achtte amper iets uit mijn kleerkast geschikt om daar 's avonds rond te flaneren.. Daar ik reeds wist dat er een gala-avond op de planning stond, startte ik al tijdig een zoektocht naar een leuk modelleke.

Enkele maanden geleden vond ik dan een leuk stofje in de uitverkoop... Op het eerste zicht zou je niet weten wat er mee te doen, tot de verkoopster me zei dat je daar "een heel leuk kleedje mee kon maken". Voor enkele euro's de meter kon ik het er natuurlijk wel op wagen en dus belandde een stuk (ongeveer de grootte van mijn omtrek) van de rol in mijn mandje. Thuis gekomen bleek het echter niet zo simpel!

De stof bestond uit 5 "stroken"; het bovenste, middelste en onderste deel in geribbelde stof (die tevens wat rekbaar was), afgewisseld met een gedeelte laagjes voile. De dame in kwestie had me gezegd de stof gewoon dubbel te nemen en dit vast te stikken. Simpel dacht ik, ware het niet dat de golfjes voile natuurlijk min of meer overeen moesten uitkomen. Het resultaat was ook niet wat ik ervan verwacht had; de stof kwam tot over mijn knie... Nu ben ik al niet groot, dit deed me nog kleiner lijken... Ik werd er dus niet bepaald vrolijk van!

Enkele dagen nadien ging ik toch maar over tot een nieuwe poging... De onderste boord stof werd naar binnen omgeslagen en met de hand vastgemaakt. Dit gaf al een heel ander effect! Bovenaan werd er een zoompje gelegd waar ik achteraf nog een elastiek doortrok, zodat het daar ook op zijn plaats bleef zitten (better safe than sorry ;) )

Ondanks dat ik er vrij tevreden over was, had ik toch nog een plan B - kleedje in de koffer verstopt. Dit bleek echter niet nodig; eens ik het aanhad complimenteerde mijn zoon van 13 me met m'n mooie jurk en reageerde hij zelfs wat verbaasd toen ik hem zei dat het een eigen creatie was.

Uiteindelijk heb ik dit cockailjurkje niet 1 maar 2 avonden gedragen en ligt het nu te wachten op een volgende mooie gelegenheid ;)

Let's rock...

Een hele tijd geleden kocht ik bij de Stoffenstraat in Kasterlee een leuk stofje; roze, speciaal en rekbaar... 
Roze is - naar het schijnt toch - mijn kleur, dus daarmee zat het al goed... 
Speciaal; omwille van de ietwat leerachtige uitstraling...
Rekbaar; no zipper needed!
Ondanks de voorgaande argumenten duurde het toch even vooraleer ik er enkele metertjes af liet knippen (de rol lag in het soldenhoekje, wat de keuze nét iets makkelijker maakte ;) )

Van de kniptafel in de stoffenkast thuis dus, wachtend op een ideaal projectje.

Enkele weken geleden kwam mijn man met het voorstel om nog eens naar Radio Modern te gaan in de Roma. Ik weet niet of u het concept kent, maar hier hoort ab-so-luut een aangepaste outfit bij! De "June dress" uit LMV leende zich dus uitstekend voor deze gelegenheid en zodoende kon dat speciale stofje eindelijk onder de grote stapel vandaan gehaald worden.

Anderhalve week geleden begon ik tijdens de naailes aan mijn missie. Er werd gestikt en gepast en jawel... het stofje rekte genoeg mee om de snelle versie - zonder rits dus - te maken. Na één les was het grotendeels af, op het moeilijke gedeelte aan de arsmgaten na. Dit zou de naaijuf me de volgende les uitleggen... 
Spijtig genoeg kon deze niet doorgaan maar dankzij de deskundige uitleg van Carina (carina's atelier - Vlimmeren) kon ik het jurkje gisteren dragen!

Mijn haar en kapsel werden ter plaatse gedaan (jawel - hoort ook bij het concept) en was het plaatje compleet! En dat complimentje dat ik kreeg maakte mijn avond écht wel af!
 

 

Senne en de wolf...

Ik zag het al zo dikwijls passeren op verschillende facebook-groepen dat ik het ook moest proberen... de kussensloop - turnover! Mijn keuze viel op de Leather Sweater uit L.M.V..

Het werd een lange zoektocht; in de lokale zeeman- en actionfilialen bleken alle hoesjes met de mooiste printjes steeds weer uitverkocht. Omdat een trui met bloemen of schelpen geen optie was voor de zoon duurde het even voordat ik aan de "challenge" kon beginnen.

De eerste sloop die ik kon scoren was er eentje van zeeman; een mooie hond sierde de voorkant, ideaal om te combineren met het grijze sweaterstofje dat ik nog had liggen... Omdat deze sloop van een voering voorzien was heb ik de bovenste laag - met print dus- en de onderlaag gebruikt voor het voorpand. Omdat ik het hele patroondeel voorpand niet uit het sloopje kreeg, had ik een stuk van dit patroondeel afgeknipt en bij het patroondeel schouderstuk geplakt; dit groter deel knip je dan 1 x uit aan de stofvouw ipv 2 x gewoon. De combinatie van de stuggere stof van de hoes en de voorgeschreven boordstof onderaan zou voor problemen zorgen, vandaar dat ik voor de onderste boord terug de sweaterstof gebruikte. Ik tekende hiervoor een patroondeeltje dat even breed was als de omtrek van de sweater onderaan.

Vorig weekend kwam ik dan - eindelijk- de andere sloopjes in de action tegen! Het verschil met het vorige was dat het een enkele stofje was, het voorpand dubbelen was hier dus wel nodig. Voor de trui zelf ging de stofkeuze uit naar een lichtbruin sweaterstofje. Omdat ik eens iets anders wou proberen heb ik dat omgekeerd gebruikt; de pelsachtige binnenkant heb ik dus als goede kant genomen, met een poezelige zachte trui als resultaat! Voor de hals- en mouwboorden nam ik een blauwgrijze boordstof, ongeveer de kleur van de wolf zijn neus...

Senne gaat een zachte herfst tegemoet ;)

hét zomerkleedje...

Net voor de herfst zijn - te vroege - intrede deed in ons Belgenlandje, waren we nog op vakantie in het zonnige, warme Italië. Natuurlijk had ik een ganse berg kleren in mijn koffer gepropt, waarvan zeker de helft er tijdens ons verblijf niet uitgekomen zijn, behalve dit kleedje...



Enkele maanden geleden vond ik een leuk couponneke op het stoffenspektakel... Een katoentje met een retro tintje, ik was er gelijk weg van! Thuis gekomen kwam het bij de rest van de verzameling te liggen, waar het blijkbaar goed lag tot ik aan mijn zomerse vakantiegarderobe begon te denken.



Nadat ik in een winkel een tof zomerjurkje met smock zag hangen, besloot ik het erop te wagen.

Een patroon kwam er niet aan te pas; mijn lapje stof was oorspronkelijk 1 m lang, doch dit heb ik nog gereduceerd tot 75 cm (ik ben al niet groot, optisch verlengen is dus de boodschap!)  Vervolgens heb ik de stof gewoon dichtgevouwen en de naad op 1,5 cm gestikt. Toen ik eenmaal de koker had naaide ik 15 lijnen met rekdraad. Elke lijn werd apart geknoopt, zodat er in het slechtse geval slechts één lijn stuk kon springen. In het bovenste tunneltje trok ik een gewone elastiek, dit om alles goed op zijn plaats te houden. Een zoompje met de tweelingsnaald later was mijn jurkje was af!



Als ik nu de foto's van onze reis bekijk, valt het me dat ik het echt wel veel gedragen heb... vandaar ook dat het zijn titel van "HET vakantiejurkje" met de volle 100 % verdient!


 

Groot nieuws...

Over enkele weken is het zover... dan bevalt mijn zus van haar 2e kindje.




Daar mijn jongens  ondertussen al te oud zijn voor alle kleine, schattige naaisels die ik op pinterest en verschillende facebook-groepen voorbij zag komen, was dit een geweldig excuus om me eens volledig te laten gaan :)




Na veel zoeken viel mijn oog op het gastontwerp van Straight Grain in LMV; de Ava slaapzak.
De eerste moeilijkheid bood zich aan; welk stofje zou ik nu kiezen? De keuze in de bedrukte katoentjes is overweldigend, en dat het een unisex-stofje moest zijn maakte het er al niet makkelijker op! Omdat zowel mijn zus als ik retro-minded zijn, kwam ik bij 'Retro Rocket Rascals" van Michael Miller uit.




Daar ik niet eerder met wattine gewerkt had, schrok me dit wel af maar gaanderweg bleek het toch vlotter te gaan dan verwacht. Voor deze slaapzak gebruikte ik, net zoals in de beschrijving stond, een blinde rits. De volgende keer ga ik, op aanraden van de naaijuf, toch een gewone rits gebruiken.
Ook het gebruik van de befaamde Kamsnaps zorgde voor wat extra stress; uiteindelijk bleek ook dit nergens voor nodig!




Het slaapzakje heb ik ondertussen al aan de toekomstige mama gegeven, en zij was (gelukkig) net zo enthousiast over mijn stofkeuze.




Nu maar hopen dat de kleine ukkepuk er héérlijke nachten in mag beleven :)