De eerste maanden na zijn overlijden had mijn moeder het te druk met het regelen van duizend-en-één zaken, maar toen kwam de onvermijdelijke vraag : wat doen we met zijn kleding?Ze begon van alles te sorteren, vroeg aan verschillende mensen of ze er iets van konden gebruiken en maakte zakken gereed voor het goede doel. Er waren echter enkele kledingstukken die écht van hem waren; die kon (en mocht) ze toch niet wegdoen!
In eerste instantie werden deze terug in de kast gelegd. Tot ik op internet een afbeelding zag van een zogenaamde "memory-bear"... dit vond ik zo'n mooi idee! De vraag was natuurlijk of mijn moeder dit ook zag zitten...
Ik vroeg voorzichtig achter die ene broek, zijn favoriete sjaal en één van zijn scheidsrechtertenue's (ondanks zijn leeftijd was mijn vader nog steeds "arbiter", iets waar hij ongelooflijk trots op was) en polste of ik deze mocht verwerken. Dat ik er een beer van zou maken hield ik toch nog even voor mezelf...
Ik printe het patroon van de HOW JOYFUL BEAR, welk ik vond op www.howjoyful.com, en liet het anderhalve keer vergroten in het copiecenter. Toen begon het puzzelen; daar ik de patroondelen vergroot had, kwam ik amper toe met mijn stof! Ontelbare keren heb ik alles verlegd... iets verkeerd doen was geen optie!
De broek werd verknipt voor de benen en armen, hetgeen nog overblijf combineerde ik samen met de sjaal voor het hoofd. Een hemd leverde nog genoeg stof op voor de buik, rug en onderkant van de voeten. Het embleem van de voetbalbond zou een ereplaats krijgen op de buik. Het stikken van de verschillende stukken bleek niet enkel letterlijk maar ook figuurlijk een moeilijke klus... achteraf gezien was dit een deel van het verwerkingsproces en had ik er toch wel baat bij.
Na enkele weken was het zover... Hoe zou mijn moeder reageren? Ik was er niet gerust op!
Mijn vrees was ongegrond...Ongelooflijk blij met het resultaat heeft ze de beer een ereplaats gegeven in de living, in mijn vader's zetel.
Zoals ik al zei; dit was een deel van mijn verwerkingsproces. Hopelijk kan "klein Rogerke" haar helpen in het hare...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten